Günümüzde gıda güvencesi ve gıda güvenliği kavramları sıklıkla karıştırılmakta ve birbiri yerine kullanılmaktadır. Gıda güvencesi tüm insanların, her zaman aktif ve sağlıklı bir yaşam için besin ihtiyaçlarını ve gıda tercihlerini karşılayan yeterli, güvenli ve besleyici gıdaya fiziksel, sosyal ve ekonomik erişime sahip olmasıdır (FAO, 2003). Gıda güvenliği ise “gıdaların üretim, dağıtım ve tüketim süreçlerinin her aşamasında ortaya çıkabilecek fiziksel, kimyasal ve biyolojik tehlikelerden korunmasına yönelik faaliyetler” olarak tanımlanmakta olup gıdanın insan tüketimine uygun olmasıyla ilişkili bir kavramdır (Al-Rub, 2020). Gıda güvenliği, gıda güvencesinin bir bileşenidir.

Gıda güvencesi kavramı zaman içerisinde değişim göstermiştir. 70’li yıllarda yaşanan küresel gıda krizi tartışmalarında ortaya çıkan kavramın ilk odağı gıda tedariğinin miktarı ve sürdürülebilirliği olmuştur. Sonraki 30 yıllık dönemde ise kırılgan grupların gıdaya erişimi, gıdanın besinsel içeriği ve gıda güvenliği boyutları eklenerek kapsamı genişlemiştir(FAO, 2003). Bugün gıda güvencesinin dört temel boyutu bulunmaktadır. Bunlar, gıdanın bulunabilirliği (yeterli miktarda gıdanın mevcut olması), gıdaya ulaşılabilirlik (fiziksel ve ekonomik olarak erişilebilir olması), gıdanın kalite ve güvenliği (insan tüketimine uygun nitelikte olması ve besinsel ihtiyaçları karşılayabilmesi) ve ilk üç boyutun istikrarlı bir şekilde sürdürülmesidir (Niyaz ve İnan, 2016).

Kaynakça:

• Food and Agriculture Organization Of The United Nations (FAO), 2003, Trade Reforms And Food Security
• Al-Rub, F.A, 2020, Food Safety Hazards, GAVIN eBooks
• Niyaz, Ö. C., İnan, İ.H., 2016, Türkiye’de Gıda Güvencesinin Mevcut Durumunun Değerlendirilmesi, Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi,13(2) : 1 – 7
• Stanford Earth, Food Security

Sinem ÖZDEMİR DURMUŞLAR
Uzman
Yeşil Büyüme Politikaları Birimi
sinem.durmuslar@izka.org.tr